Kodes // Alain Guyard
Kodes
Alain Guyard
Kodes’in başkarakteri Lazare Vilain, Fransız Rivierası’nın sağlam kavgacılarından, genelev fedailerinden, soyguncularından ve katillerinden, müptezellerinden ve müptelalarından oluşan ilk ve tek felsefe okulunu kurduğunu hayal eder. Onlarla her gün Kant’ı, Marx’ı, Sokrates’i, Sartre’ı, Schopenhauer’i, erdemi, cesareti, ölümü, aşkı tartışır. Onun için “hayat yeniden lezzetlenmiş, ciddiye alınmayacak bir oyun haline gelmiştir.” Ancak yanılır. Bu oyun hayatını altüst etmeye başlar ve önünü alamadığı bir karmaşanın içine sürüklenir; en kötüsü de karşı çıktığı şeyin kendisine dönüşecek olmasıdır.
Kodes Nîmes Hapishanesi’nde felsefe atölyeleri düzenlemesi için gelen teklifi hemen kabul eden bir felsefe hocasının, Lazare Vilain’in deri değiştirme hikâyesidir. Felsefeyi kodese taşımak onun için felsefeyi anayurduna geri götürmektir. Orada felsefe yalnızca “kentli entelektüelleri” ilgilendiren bir uğraş olmaktan çıkacaktır. Peki, Lazare Vilain’i harekete geçiren nedir?
“Seni canlandıran nedir, hocam? Seni, Lazare Vilain’i hayatta tutan? Bize neden bulaşıyorsun? Kimsin sen? Bunun bir eğlence olduğunu mu sanıyorsun? Hayatın bir oyun olduğunu falan… Hayır, hayat bir oyun değil… Bir savaş, bir sınıf savaşı ve benim kocam bu uğurda canını verdi (…) Sana bir şey söyleyeyim mi… Bir züppe gibi daldın bu işe; herhalde sefaletin en ön sıralarında oturmak tatlı geldi (…) Bir burjuvaya dönüşüyorsun, olan bu. Yasadışı bir burjuvasın, ama neticede bir burjuvasın.”
Alain Guyard 1966 yılında Creusot’da doğdu. Felsefe eğitimi aldı, Dijon’daki Bachelard Sosyal Merkezi’nde, Glasgow’da ve Mayence’ta hayal dünyası üzerine araştırmalar yaptı. 1990-2005 yılları arasında üniversite ve liselerde felsefe dersleri verdi. 2000 yılında felsefeyi Agamben’in deyimiyle insanı “çıplak hayata” indirge- yen bir varoluşun tehdidi altında olan ve dolayısıyla bu alanın acil ve hayati bir gereksinim haline geldiği topluluklara sunmaya karar verdi. 2003’te başta Nimes Hapishanesi olmak üzere çeşitli hapishanelerde felsefe atölyeleri düzenlemeye başladı. 2010 yılından itibaren müdahale alanını genişleterek psikiyatri çevrelerinde, hastanelerde, geçici tedavi ünitelerinde ve evsiz barınaklarında da atölyeler açtı. Alandaki çalışmaları yazdığı romanların, felsefe denemelerinin, tiyatro oyunlarının ayrılmaz parçalarıdır. Hepsi aynı siyasi endişeyi barındırır: Sembolik dün- yanın kaybını tela etmek için kurgusal anlatımın gücüne sığınmak.
